Konsument może skorzystać z prawa odstąpienia od umowy w terminie 14 dni bez podawania jakiejkolwiek przyczyny, jak i bez ponoszenia kosztów (poza kosztami wskazanymi w art. 27 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta; Dz.U. 2014 poz. 827, dalej jako: „PrK”). Bieg tego terminu zależny będzie od charakteru umowy i samych świadczeń stron – precyzyjnie reguluje to art. 28 PrK, który ustanawia również swoistą „regułę” rozpoczęcia biegu terminu od dnia zawarcia umowy dla wszelkich umów, które nie spełniają warunków wskazanych w pkt 1 tego przepisu. Racjonalny ustawodawca przewidział również okoliczność, w której przedsiębiorca nie pouczy konsumenta o prawie do odstąpienia. Z pomocą przychodzi art. 29 PrK. Wynika z niego, że taki niepoinformowany konsument może skorzystać z prawa odstąpienia w ciągu 12 miesięcy od upływu terminu na odstąpienie od zawartej przez siebie umowy (zgodnie z jej kwalifikacją na podstawie art. 28 PrK). Jeśli zaś przedsiębiorca przed upływem wspomnianych 12 miesięcy zreflektowałby się i dopełnił obowiązku informacyjnego w tym zakresie, termin 14 dni rozpoczyna bieg od dnia przekazania tej informacji.
Ustawa wskazuje w sposób wielowariantowy sposoby złożenia oświadczenia o prawie do odstąpienia od umowy. Podstawową metodą jest złożenie przedsiębiorcy oświadczenia. Dla zachowania terminu decydujące znaczenie ma moment wysłania oświadczenia. W gestii przedsiębiorcy pozostaje natomiast zagwarantowanie konsumentowi możliwości odstąpienia w sposób elektroniczny. W takim przypadku konsument może dokonać odstąpienia na dwa sposoby tj. przy wykorzystaniu wzoru formularza odstąpienia od umowy (załączonego do ustawy) lub przez złożenie oświadczenia na stronie internetowej przedsiębiorcy. W następstwie powyższego przedsiębiorca zobowiązany jest do niezwłocznego przesłania konsumentowi na trwałym nośniku potwierdzenia otrzymania złożonego przez konsumenta oświadczenia.
Istotną kwestią jest prawidłowe ustalenie wzajemnych rozliczeń stron. Z art. 32
PrK wynika obowiązek przedsiębiorcy do niezwłocznego (nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia konsumenta o odstąpieniu od umowy) zwrotu na rzecz konsumenta wszystkich poniesionych przez niego kosztów, w tym także kosztów dostarczenia mu zakupionego towaru, z wyjątkiem sytuacji gdy konsument wybrał sposób dostarczenia rzeczy inny niż najtańszy zwykły sposób dostarczenia oferowany przez przedsiębiorcę. Płatności te winny być zwrócone przy użyciu takiego samego sposobu zapłaty, jakiego użył konsument, chyba że przedsiębiorca zadbał o uzyskanie wyraźnej zgody na inny sposób zwrotu, pod warunkiem że inny sposób zwrotu nie będzie łączyć się z żadnymi dodatkowymi kosztami po stronie konsumenta.
Zamieszczenie w regulaminie e-sklepu, lub regulaminie innych usług świadczonych na odległość - postanowień odnośnie prawa do odstąpienia od umowy zawartej na odległość jest formą realizacji obowiązku przedsiębiorcy do poinformowania konsumenta o tym uprawnieniu i jego szczegółach (art. 12 ust. 1 PrK). Kolejne punkty ust. 1 precyzują, o jakie szczegóły chodzi. Są to: sposób i termin wykonania prawa do odstąpienia, koszty zwrotu rzeczy w przypadku odstąpienia, obowiązek zapłaty przez konsumenta poniesionych przez przedsiębiorcę uzasadnionych kosztów zgodnie z art. 35 PrK, jak również jeśli znajduje zastosowanie - wskazanie na brak prawa odstąpienia od umowy na podstawie art. 38 PrK lub wskazanie na okoliczności, w których konsument traci prawo odstąpienia od umowy. Mając na uwadze powyższe należy przyznać, iż przygotowanie właściwego regulaminu, w tym w kontekście prawa do odstąpienia, jest jednym z istotniejszych zadań jakie leżą po stronie e-przedsiębiorców, i które może przyczynić się do zwiększenia ich stabilności.
Justyna Matuszak-Leśny, LL.M.
Radca Prawny
Katarzyna Barszczewska
JPL Group Sp. z o. o.
|
